نگرانی اولیا در مورد درس فارسی، بر سر مباحث اولیه و بنیادین است. مانند صحیح خواندن، درست نوشتن، دانستن قواعد دستوری و نگارشی.

همچنین برای دانش‌آموزان ضعیف‌تر نگرانی‌ها بیشتر حول مباحث پایه‌ای است (مانند املا و درست خوانی) می باشد.

اما از دیدگاه من، مشکل درس فارسی جذاب نبودن محتوای کتاب برای دانش‌آموزان است. بچه‌ها اول باید با متن اصلی ارتباط برقرار کنند، تا بعد در کنار اون معانی و نکات املایی و دستوری هم براشون جذاب یا حداقل قابل تحمل بشه. ولی وقتی خود درس براشون جذاب باشه(شبیه درس هفت خان رستم در فارسی ششم که هم جذاب و هم پرمحتوا است)، هم بچه‌ها با شوق درس را دنبال می‌کنند، هم محتوا دست معلم را برای ارائه‌ی مطالب بیشتر باز میگذاره. کار دیگری که فکر میکنم مسئولیت ما در قبال بچه‌ها است و کتاب این کار را اونقدری که باید انجام نداده، علاقه‌مند کردن بچه‌ها به زبان فارسی، شعر فارسی، و شعرا و بزرگان زبان فارسی است. منابع غنی و سرشاری در ادبیات فارسی وجود داره، از غزل‌های حافظ و سعدی گرفته، تا تذکره الاولیای عطار، اشعار مولانا، داستان‌های شاهنامه فردوسی و صدها منبع غنی دیگر.